Para que Galiza conte, para que a mocidade conte!! Vota BNG

O vindeiro 7 de xuño terán lugar unhas importantes eleccións para o futuro das galegas e galegos, pois en europa determínanse moitas das políticas que se aplican na nosa nación producindo consecuencias visíbeis nas nosas vidas diarias. Nesta nova cita electoral temos a oportunidade de ter voz e voto nas institucións europeas a través do BNG, porque só así garantimos a defensa dos intereses de Galiza. A actual UE só resposta aos intereses do capital transnacional, ignorando ás nacións sen estado coma a nosa e impedindo o desenvolvemento das nosas potencialidades. É necesario rachar co actual modelo europeo e apostar por unha Europa dos pobos na que se recoñezan todas as nacións en pé de igualdade. O neoliberalismo imperante en Europa, sistemáticamente negou as nosas capacidades productivas, desmantelou os servizos públicos básicos, e afondou na desregularización e a perda de dereitos das traballadoras e traballadores, especialmente das e dos máis novos. Para avanzar na contrución dunha Europa na que Galiza conte, na que os interes da mocidade estean defendidos dende, Galiza Nova, queremos convidarte a que o 7 de xuño te sumes a nós. As mozas e mozos somos decisivos para que o noso paía avance a través do noso voto ao BNG. Premendo en ler máis poderás descargar o panfleto completo.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

O próximo 7 de Xuño celébranse unhas eleccións moi importantes para o futuro das galegas e galegos. As eleccións europeas determinan as políticas que se van a aplicar en nacións como Galiza e que teñen consecuencias visíbeis na nosa vida diaria. A partir das eleccións de 2004, o BNG non tivo presenza a nivel europeo e Galiza deixou de estar representada directamente nas institucións europeas. Agora temos a oportunidade de ter voz e voto en Europa a través do BNG porque só así garantimos a defensa dos intereses de Galiza e a aposta por unha Europa dos pobos, social e democrática.


POR UNHA EUROPA DOS POBOS, GALIZA UNHA NACIÓN EUROPEA.

O nacionalismo galego defede o pleno recoñecimento de Galiza como nación nun Estado Español plurinacional, pluricultural e plurilingüe e aposta tamén no seo da UE, polo recoñecemento da identidade política, cultural e lingüística do noso país, así como das outras nacións e pobos de Europa. O modelo de construción europea ten servido para ignorar as nacións sen Estado como a nosa e para impedirnos o desenvolvimento das nosas potencialidades, respondendo unicamente aos dictames do capital transnacional a través dos grandes Estados europeos. Despois do fracaso do Tratado Constitucional (co “non” de Francia e Holanda) e da súa nova versión co tratado de Lisboa (rexeitado por Irlanda) é necesario un modelo alternativo como o que defende o BNG. Un modelo democrático que aposte polo recoñecemento de todas as nacións e pobos de Europa en pé de igualdade, así como das culturas e linguas que como o galego aínda non teñen o recoñecemento oficial no seo da UE. Só a través da participación de Galiza con voz propia e voto en Europa nos foros onde se traten as cuestións que nos afectan directamente, conseguiremos que Galiza conte e que os intereses e necesidades das galegas e galegos, especialmente as e os máis novos, estean defendidos.


O NACIONALISMO ALTERNATIVA AO MODELO ECONÓMICO NEOLIBERAL DA CRISE E DE BOLOÑA.

O nacionalismo galego sempre se manifestou contrario ao modelo económico e social da Unión Europea. Este modelo neoliberal sistemáticamente negou as nosas capacidades productivas, desmantelou os servizos públicos básicos e afondou na desregularización e a perda de dereitos das traballadoras e traballadores, especialmente na mocidade sufrindo hoxe as maiores taxas de precariedade, de baixos salarios e de paro en Galiza. Para o BNG a crise económica que padecemos é consecuencia deste modelo tan negativo e por iso cremos que son necesarias políticas que non degraden as condicións laborais (como o intento de aprobar a Directiva do tempo de Traballo que pretendía ampliar a xornada laboral ás 65h semanais) así como políticas que defendan servizos públicos tan elementais como o ensino. Nese sentido o BNG pulará por unha política univesitaria baseada na consideración da universidade como un servizo público e no dereito que temos como pobo a definirmos o noso sistema educativo en función das nosas condicións e necesidades, unha política antagónica á mercantilización, elitización, uniformización e españolización da universidade galega que supón o actual modelo do Plan Boloña. Dende Galiza Nova tamén consideramos que é necesario o recoñecemento pleno do dereito da mocidade a traballar, estudar e vivir en Galiza, para combater a emigración xuvenil, mudando a actual consideración positiva da mobilidade xeográfica, que non é máis que emigración encuberta. Así mesmo, dende o BNG defenderemos o noso dereito a desenvolver as nosas potencialidades nos sectores productivos básicos como creadores de riqueza e de emprego en concreto para moita xente nova. Galiza é un país con grandes potencialidades no sector pesqueiro, no sector agro-gandeiro ou no sector industrial, mais sempre se nos limitou a nosa capacidade productiva, desmantelando os piares básicos da economía galega. Por parte do nacionalismo galego sempre acreditamos na capacidade productiva do país e por iso agora temos a oportunidade a través da presenza do BNG no Parlamento Europeo de que as galegas e galegos defendamos os nosos intereses.


A DEFENSA DA PAZ, DO ANTIIMPERIALISMO E DOS DEREITOS E LIBERDADES DEMOCRÁTICAS.

Durante os últimos anos determinadas políticas impulsadas pola Unión Europea significaron unha clara involución democrática a respecto dos dereitos e liberdades. O nacionalismo apostará pola defensa das liberdades e a xustiza social especialmente no que se refire a extensión e recoñecemento de dereitos individuais e colectivos nos diferentes pobos de Europa. Dende Galiza Nova consideramos necesario o recoñecemento da interrupción do embarazo libre e gratuíta, o respecto polas diferentes opcións sexuais, a derogación da Directiva de Retorno que establece criterios de expulsión e retención de inmigrantes e o impulso da laicidade nas nacións de Europa, entre outras cuestións.

Así mesmo o nacionalismo defenderá, como sempre fixo, unha política contraria ao imperialismo e o sometemento, expolio e ocupación dos pobos. Galiza Nova solidarizouse e mobilizouse, como tamén fixo o BNG, en contra da guerra no Iraque, do envío de tropas españolas a Afganistán, do exterminio do pobo Palestiniano por parte do Estado de Israel, entre outros, e consecuentemente en Europa defenderemos un modelo de relacións internacionais en pé de igualdade entre todos os pobos do mundo, baseado na xustiza e na soberanía política das nacións que como Galiza reclaman o dereito a poder decidir libremente o seu futuro.

_____________

Dende Galiza Nova, organización xuvenil do BNG, queremos que te sumes a nós para conseguir que Galiza estea representada en Europa. Sabemos que a través do presenza do nacionalismo galego avanzaremos na defensa dos intereses das mozas e mozos, no avance de dereitos, na construcción dun modelo social e económico altenativo ao neoliberal e no recoñecimento do que somos, unha nación con dereito a decidir. Por iso te convidamos a que o próximo 7 de xuño, te sumes a nós para que Galiza estea en Europa. Para que non decidan por nós. Para sermos protagonistas. As mozas e mozos deste país somos decisivos para que Galiza avance a través do noso voto ao BNG e por iso temos que mobilizarnos para as vindeiras eleccións.

Para que ti contes, para que Galiza conte!

Non faltes e vota BNG!

As JERC, Iratzarri e Galiza Nova asinan un manifesto conxunto para as eleccions europeas.

De cara as próximas eleccións europeas, Galiza Nova, xunto coas organizacións xuvenís doutras forzas da coalición elaborou un manifesto que afonda na Europa dos pobos, social e democrática que defendemos, dende a perspectiva xuvenil. No manifesto expóñense as críticas ao modelo neoliberal que está a causar a crise e o deterioro e recurte dos dereitos laborais así como a precariedade, o paro e a emigración xuvenil. Tamén se critica o Plan Boloña que esta a desenvolver a reforma do ensino universitario de xeito antidemocrático, causando unha privatización, elitización e españolización da universidade. Así mesmo tamén se defendes os nosos dereitos lingüísticos e a necesidade de contarmos con soberanía política en Galiza, os Països Cataláns e Euskal Herría para poder decidir libremente o noso futuro. Vai a ler máis para coñecer o manifesto asinado entre as JERC (mocidades de ERC), Iratzarri (mocidades de Aralar) e Galiza Nova.

Mércores 27 de maio de 2009.

Manifesto conxunto das mozas e mozos de Galiza, Paisos Cataláns e Euskal Herria: esta é a Europa que queremos.

O proximo mes de Xuño todas as cidadás e todos os cidadáns maiores de 18 anos dos 27 Estados inegrantes da Unión Europea estás chamados ás furnas coa finalidade de renovar a representación das deputadas e dos deputados que integran o parlamento europeo.

Ao longo da súa historia o mapa político europeo sufriu múltiples modificacións debido aos novos contextos políticos, económicos e sociais que mudaron a realidade política dos estados europeos e as súas fronteiras. De feito, vemos coma nos últimos 20 anos foron creados até 17 novos estados. O exemplo máis actual atopámolo con Montenegro, país non integrante da UE, que no ano 2006 exerceu un proceso de autodeterminación a partir das regras que fixou a mesma UE.

A UE non pode continuar obviando esta realidade dinámica negando o recoñecemento da identidade política, cultural e lingüística de todos os pobos de Europa a través de mecanismos claros e transparentes baseados nun proceso político de autodeterminación, dereito colectivo fundamental recollido na Carta das Nacións Unidas, mediante o cal a poboación dun territorio sexa soberana para decidir o seu futuro.

É necesario insistir en que a UE recoñeza o dereito a decidir dos pobos como un dereito básico elemental e un instrumento que asegure a democratización das institucións europeas e a adecuación da realidade política europea, incluídas as fronteiras, coa vontade dos pobos que a conforman.

Polo xeral, as eleccións europeas non suscitaron moito interese na cidadanía europea. Os factores que explican esta situación son diversos, mais un determinante é a sensación entre a cidadanía de que todo aquilo que se fala e se aproba no parlamento europeo parece non ter ningunha repercusión directa sobre as súas vidas, sumado a unha sensación de lonxanía debido á pouca importancia e seriedade coa que se aborda por parte dos medios de comunicación e a escasa información sobre as súas funcións e acordos políticos.

O parlamento europeo, que conxuntamente co Consello da UE forma a pola bicameral lexislativa das institucións da Unión é un parlamento de carácter consultivo sen iniciativa lexislativa, pero pode presentar emendas e posee dereito de veto en cuestións relacionadas coas competencias cedidas polos estados, relativas, por exemplo, á protección do medio ambiente, dereitos dos consumidores/as, igualdade de oportunidades, política de transportes e dereitos das traballadoras e dos traballadores, políticas sobre capitais, bens e servizos. Porén, as propostas de leis e directivas da comisión teñen que ser aprobadas polo parlamento e polo consello para poder entrar en vigor. Deste xeito podemos ver que é certo que a influencia directa do parlamento europeo sobre as regulacións da vida pública e privada son, en relación cos parlamentos estatais, limitadas.

As diferentes organizacións xuvenís que conformamos a europa dos pobos cremos que é moi importante a implicación da mocidade das nosas nacións nas eleccións europeas para conquerir unha maior representación da coalición no parlamento europeo, coa finalidade de orientar Europa cara outro sentido. Desde o seu inicio, o requisito indispensábel dun territorio para formar parte da Unión Europea foi estar conformado como un estado. Deste xeito imposibilítase a participación das nacións sen estruturas estatais na discusión dos asuntos públicos europeos nun marco de igualdade co resto das nacións. Els Països Catalans, Galiza, e Euskal Herria son hoxe nacións sen estado, e polo tanto non teñen representación por si mesmos no Consello de Europa, senón que son os presidentes e ministros dos estados Español e Francés os que os representan, non respostando así ás arelas, desexos e necesidades que como pobos diferenciados temos. Por isto dende a candidatura da Europa dos Pobos, Galiza Nova, Iratzarri e as JERC cremos que é necesaria a construción dunha Europa respectuosa coa diversidade nacional, cultural e lingüística.

Para isto tense que posibilitar un maior prtagonismo das nacións que están na mesma situación cás nosas a través do recoñecemento do dereito á autodeterminación dos pobos que xa forman parte da Unión Europea. Deste xeito as nosas organizacións apostamos polo recoñecemento político dos Països Catalans, Galiza e Euskal Herria no seo da UE a partir do exercicio do dereito á autodeterminación, para poder decidir libremente o noso futuro.

Neste sentido, Iratzarri, Galiza Nova e as JERC tamén queremos manifestar o noso compromiso cunha Europa respectuosa cos dereitos e liberdades democráticas, cunhas relacións internacionais baseadas na paz e na relación igualitaria entre todos os pobos do mundo, opoñéndonos ao imperialismo e pulando por un modelo social que poña por encima dos intereses económicos o benestar das persoas.

Reivindicamos un modelo social que se basee na xustiza social e que faga posíbel a cobertura das necesidades das cidadás e dos cidadáns mediante a protección social e os servizos públicos (atención sanitaria, vivenda, educación...).

As políticas neoliberais están acabando cos dereitos sociais conqueridos a través da mobilización da clase traballadora e da sociedade en xeral, procurando eliminar o mínimo de seguridade e estabilidade a todas as cidadás e cidadáns.

Cremos que se demostrou o fracaso do modelo neoliberal e que é necesario un modelo alternativo a favor das clases populares, compartindo no seo da Unión en contraste a outros sistemas de “protección” onde a individualidade é a característica propia das políticas (como o dos Estados Unidos de América).

En consecuencia, as organizacións asinantes deste manifesto fan unha aposta por unha orde económica e social xusta e solidaria, contraria ao imperialismo, que condena o sometemento, expolio, marxinación, negación e incluso ocupación de moitos pobos do mundo. Apostamos por unha Europa das e dos traballadores, que democratice a economía e redistribúa a riqueza, unha Europa con xustiza social.

Así mesmo, desde a perspectiva xuvenil e tendo en conta a crise económica actual, fai falla unha coordinación na protección social da mocidade como un dos colectivos máis afectados polo desemprego, a inestabilidade e a precariedade laboral e a imposibilidade de desenvolver un proxecto de vida propio libremente.

Por todo isto, Galiza Nova, Iratzarri e as JERC, como organizacións xuvenís da coalición da Europa dos Pobos, propoñemos as seguintes propostas programáticas conxuntas que van nos respectivos programas electorais que fixeron as diferentes formacións xuvenís:

-A adopción de medidas concretas a favor do emprego digno e estábel cuns salarios dignos para a mocidade que teñan como obxectivos:


a) Eliminar a estrutural precariedade do emprego xuvenil, limitando de xeito garantista as modalidade de contrato temporale poñendo en marcha medidas para a supresión das Empresas de Traballo Temporal a nivel europeo.

b) A defensa dunha política de creación de postos de traballo sobre a base do desenvolvemento endóxeno das diferentes economías nacionais que garantan as posibilidades de traballo no propio territorio, especialmente nos sectores produtivos básicos das diferentes nacións.

c) Pularemos para o estabelecemento das 35 horas semanais a nivel europeo para repartir o traballo e mellorar a produtividade.

d) Estabelecer unha fórmula común de cálculo do salario mínimo a nivel europeo para garantir a percepción dun salario digno.


-Recoñecemento pleno do dereito da mocidade a traballar, estudar e vivir no seu propio territorio, como principio rector das políticas para facer fronte ao fenómeno da emigración xuvenil, mudando a actual consideración positiva da mobilidade xeográfica, emigración encuberta, no seo da UE.

-As organizacións xuvenís das forzas políticas da coalición apostamos por unha política universitaria baseada na consideración da universidade como un sevizo público esencial e o dereito como pobo a definir o noso sistema educativo en función das nosas condicións e necesidades, unha política claramente antagónica á mercantilización, elitización, uniformización e españolización da universidade, que supón o actual modelo de EEES.

-Defensa dunha política lingüística e cultural europea que garantice realmente a defensa, igualdade e normalización das culturas e oficialización das linguas minorizadas de todas as nacións sen estado existentes na UE, prestando especial atención á situación desas linguas e culturas entre a xente nova e a garantía dos dereitos lingüísticos e culturais, sobre todo en eidos como o ensino.

-As organizacións xuvenís da coalición apostamos pola extensión de dereitos e liberdades en todos os territorios europeos especialmente no recoñecemento e garantía á interrupción voluntaria do embarazo libre e gratuíta. Tamén consideramos necesarios programas de fomento e respecto das diferentes opcións sexuais, identidade de xénero-sexual, contra o racismo e a xenofobia, o fomento da paz, a non violencia e o antiimperialismo, e a aposta por un modelo económico e social sustentábel.

As organizacións xuvenís da coalición apoiamos a presenza das nosas nacións nas actuais redes de información xuvenil a nivel europeo e instamos á modificación das súas funcións de xeito que deixen de ser instrumentos propagandísticos de politización no modelo actual da UE.

Neste senso, apostamos por garantir o pluralismo, a eficiencia e as facilidades no acceso á información de maior interese xuvenil por parte do asociacionismo xuvenil, prestando especial atención á difusión e perticipación das organizacións xuvenís das nacións sen estado.

Porque outra Europa é necesaria, para levar a voz da mocidade de Galiza, Països Cataláns e Euskal Herria, facemos un chamamento á xente nova das nosas nacións a que apoie a candidatura impulsada por ERC, BNG e Aralar: Europa dos Pobos – Verdes e para que o próximo día 7 de xuño se mobilicen e participen nas eleccións votando por unha Europa dos pobos, social e democrática.

JERC – GALIZA NOVA – IRATZARRI

O sector leiteiro galego ao borde da ruina por culpa do Estado Español

O Estado Español acaba de solicitar axudas a Unión Europea para elevalo precio do aceite ao mesmo tempo que se nega a solicitalo mesmo para o leite.

Galiza Nova Terras de Trives e Caldelas mostra o seu apoio total ao sector leiteiro galego e esixe ao Estado Español que se solicite na Unión Europea un prezo mínimo para o leite.

O sector leiteiro e un dos principais motores económicos do rural galego e a sociedade galega tense que solidarizar con este colectivo tantas veces agredido tanto polo Estado Español como pola Unión Europea. Este sector sufre unha grave crise provocada polas empresas leiteiras que cada día pagan menos polo leite ao mesmo tempo que para os consumidores finais o prezo aumenta. Estes círculos capitalistas nos que entre o gandeiro e o consumidor multiplicase o prezo é a ruina para o noso rural.
Por eso agora mais que nunca, solidaridade total co sector gandeiro.

Solidariedade cos traballadores do metal da provincia de pontevedra

Galiza Nova Terras de Trives e Caldelas solidarizase cos traballadores do metal e na súa loita por un convenio xusto e critica a brutal represión policial española orquestada pola patronal.

21 de maio tivo lugar a cuarta xornada de folga do metal, no que desta volta o obxectivo era cortar en oito puntos distintos os accesos de Vigo, mesmo bloqueando a peaxe de Pontevedra en Vilaboa. Unha nova demostración de forza e organización dos traballadores do Metal fixo realidade este obxectivo. A Policia acosou desde primeira hora aos folguistas, e despois das once da mañá cargaban en Guixar e tamén contra un grupo de Barreras na zona de Coia. Os traballadores reagrupáronse nas zonas dos estaleiros, en Barreras e Vulcano, e volveron dar unha boa mostra de organización, valentía e forza dun sector que está disposto a dar esta batalla por un convenio xusto.

Desde as oito da mañá nas distintas zonas industriais volvian ter presenza os piquetes, que para esta xornada tiñan reservada unha acción sorpresa: bloquear en oito puntos os distintos accesos a Vigo, de autovias e autoestradas. Asi desde primeira hora da mañá comezaban a bloquearse a rotonda da zona Franca de Bouzas, a rotonda de Navia, Vincios, a Avenida de Madrid, a rotonda de Guixar, a autovia do Porriño e a peaxe de Pontevedra en Vilaboa.

Colapso da peaxe en Pontevedra

Na cidade de Pontevedra os piquetes colapsaban a peaxe de Vilaboa, na dirección a Vigo, durante máis dunha hora, desde as dez da mañá. Despois os folguistas trasladáronse fronte ao edificio no que tiña lugar o Consello da Xunta na cidade de Pontevedra, onde permaneceron concentrados para denunciar o papel da Xunta neste conflito, no que non se está a implicar.

Camiñada e cortes de tránsito desde a Avenida de Madrid

Os traballadores da zona de Puxeiros e da Avenida de Madrid cortaron o tránsito fronte ao Seminario Maior desde as dez da mañá, onde permaneceron corenta e cinco minutos, até que a Policia ameazou con desaloxalos. Despois realizouse unha concentración fronte á Seat na Avenida de Madrid, e de novo pola presión policial, os traballadores decidiron achegarse até a Praza do Rei, diante da posibilidade de que se celebrara ali unha asemblea.

Os folguistas baixaron pola Gran Via, e mesmo deron unha volta ao redor de El Corte Inglés, e realizaron unha longa marcha, baixo unha forte presión policial, polo centro de Vigo, por Colón, Beiramar, até chegar ao estaleiro de Barreras para apoiar aos compañeiros que ali estaban sitiados.

Cargas para o grupo de Vulcano

O persoal que estaba concentrado fronte a Vulcano saiu ás dez do estaleiro, escoltados en todo momento por antidisturbios, e dirixíronse á rotonda de Guixar, onde realizaron un corte. Ao seu encontro acudiu unha parte do piquete de Barreras, que se chegou até esta zona unha parte polo túnel de Beiramar e outra polo nó de Isaac Peral. Este segundo grupo bloqueou o tránsito no nó de Isaac Peral mais foi desaloxado pola Policia, e decidiron acompañar aos compañeiros de Vulcano que permanecían na rotonda de Guixar.

Mentres se estaba a realizar unha asemblea nesta rotonda, e un grupo dos traballadores permanecía cos mans en alto diante dos antidisturbios, estes cargaron con dureza. O grupo de traballadores reagrupouse en Sanjurjo Badía, onde volveron cargar, mais os policias permaneceron na entrada desta rúa en obras.

Na rotonda que baixa para Vulcano, pola rúa Enrique Lorenzo, os traballadores volveron reagruparse, e ao chegar a Vulcano encontráronse cunha nova carga policial. Ao tentar entrar no estaleiro, polo acoso e a violencia da carga, encontráronse coas portas pechadas. As persecucións e cargas continuaron polo bairro do estaleiro até perto das dúas da tarde. É salientábel a resposta de moitas das persoas que foron testemuñas destas cargas, que mostraron o seu rexeitamento e repulsa á violencia policial.

Cortes na Zona Franca e Navia

Da zona de Barreras saíron varios grupos de piquetes, e unha parte deles achegouse até as rotondas da Zona Franca de Bouzas, onde se bloquearon os accesos durante perto dunha hora. Diante da ameaza policial dunha carga, este grupo trasladouse polo bairro de Bouzas até Coia, subindo pola Avenida de Castelao até a rotonda do Alcampo de Coia.

Nesta rotonda encontráronse cunha parte dos compañeiros de Barreras, que estiveran cortando o tránsito na rotonda de Navia, asi como con outros traballadores que se lle uniron a este grupo, e que chegaban do Polígono do Caramuxo e zona da estrada de Baiona. Este grupo cando recebeu a ameaza de desaloxo da rotonda de Navia foi camiñando até a estrada de Baiona, pasaron por diante de Citroen, e subiron por Martin Echegaray.

Carga polas costas na Avenida Castelao

Unha marcha de milleiros de traballadores que se xuntaran nesta rotonda dirixíase cara a Praza de América, e de repente, o grupo de antidisturbios que seguia de perto a esta manifestación comezou a lanzar botes de fume e pelotas de goma contra os traballadores, sen previo aviso e polas costas.

Os antidisturbios corrian mesmo polas beirarrúas, e un traballador do Metal tivo que axudar a unha señora cun neno pequeno a refuxiarse nunha tenda, mentres pasaba esta avalancha de fume e policias.

O refuxio de Barreras

Unha maré de traballadores correu até o estaleiro de Barreras para refuxiarse. Dúas barricadas a un e outro lado de Beiramar nesta zona impediría que cando chegaran os furgóns policiais puideran situarse tan perto como na anterior carga.

Aínda asi, durante máis de dúas horas os policias continuaron lanzando botes de fume e pelotas de goma, mesmo desde os dous lados de Barreras. Os traballadores resistiron a este embate policial, e pouco antes das dúas da tarde a presenza policial desaparecía deste estaleiro.

Asemblea final

Asi, para rematar a xornada tivo lugar unha asemblea no interior do estaleiro, na que interveu Antolín Alcántara, secretario confederal de Negociación Colectiva da CIG, na que sinalou que "mañá a primeira hora da mañá trasladarase a decisión tomada polas centrais sindicais á hora de realizar novas accións, porque imos continuar a darlle unha resposta".

Alcántara lembrou que "o que sucedeu hoxe non é nada fortuito", e recordou a asemblea da patronal do Ifevi na que reclamaban a actuación policial, e criticou o papel dos medios "que están a sinalar que a Policia actuou en resposta a nosa provocación", xa que "están a manipular a realidade dunha maneira insidiosa, para culpabilizar aos que non teñen culpa. Os verdadeiros culpábeis e os que cometen algún tipo de delito e de violencia nas empresas é a Patronal".

O secretario confederal de Negociación Colectiva da CIG asegurou que "aqui os agresores se queren converter en vítimas e iso non llo imos permitir, porque somos parte da sociedade, somos traballadores e a grande maioría social, e a xente ten que saber porque estamos a loitar". Alcántara subliñou que "se hoxe houbo alguén aqui agredido foron os traballadores do Sector e non a policia".

Críticas ao papel das Administracións

Miguel Malvido, secretario nacional da CIG-Metal, criticou o papel que está a xogar tanto a Administración galega como a española xa que "na Xunta non se está a facer nada por mediar neste conflito, e a Delegación do Goberno español xa vimos hoxe como pensa actuar neste conflito: con actuacións policiais desmedidas e criminalizando aos traballadores".

Malvido lamentou que "volvamos a tempos escuros nos que as forzas represivas do Estado volven actuar ao servizo dos poderosos e empresarios", asi como criticou que "os medios, os empresarios e a Policia teñan tan claro quen son os culpábeis desta situación cando nós sempre estivemos dispostos a negociar o convenio, e cando as nosas mobilizacións son un exemplo e mostra de forza mais tamén de responsabilidade e dignidade obreira".

Por último, o secretario nacional da CIG-Metal avaliou moi positivamente as xornadas de folga desta semana, e incidiu en que "esta última foi unha mostra de organización moi importante".

A MAIOR MANIFESTACIÓN DA HISTORIA NA DEFENSA DO NOSO IDIOMA

Onte 17-M día das letras galegas tivo lugar unha manifestación histórica nas rúas da nosa capital. Na defensa do noso idioma as baixas de sempre, nen PSOE, nen PP acudiron a manifestación na defensa do galego. Galiza deu unha lección, mais de 50.000 persoas encheron as rúas compostelanas ao berro unísono de “Na Galiza, en galego” que retumbaron os cimentos de Raxoi (lugar de residencia temporal do señorito Feijoo) ante tal marea humana. Nen a chuvia, que caeron chuzos de punta a instantes, fixeron reducir o número de manifestantes. Os convocantes, os mesmos que sempre que hai que defender o país, BNG, Ciga, Galiza Nova, Adega, SLG, Mesa pola Normalización, etc, estaban moi contentos ao remate coa actitude da sociedade galega acudindo en masa contra as políticas antigalegas de Feijoo.

A manifestación de onte, xa se coñece como a manifestación dos paraugas, como se pode apreciar na foto da entrada. A manifestación que tiña o lema de “Galego, o idioma que nos une” tivo 20 veces mais presencia que a convocada por Galicia Bilingüe na campaña electoral e apoiada polo PP e xente do PSOE na que se esixía a educación integramente en castelán e a desaparición gradual do galego, na que participaron 2.500 persoas, entre elas os dirixentes do PP de Vigo e A Coruña e 1.000 persoas que viñeron dende Madrid en buses pagados pola Falange e UPyD.

As propostas do PP en materia de lingua son claras. Hoxe, o día despois da gran manifestación, o novo Conselleiro en materia lingüistica dixo que iva a derrocar o decreto do galego (aprobado por unanimidade na época Fraga) dicindo que as manifestacións non valen para nada, que cada cidadán fala unha vez cada 4 anos e chega e que agora teñen un cheque en branco para estes 4 anos. Dende Galiza Nova Terras de Trives e Caldelas denunciar esta actitude antidemocrática do novo goberno e esixir o noso dereito a estudar, traballar e vivir sempre en galego.

Que non esmaguen a nosa lingua!! - O 17-M a Compostela

Galiza Nova no marco da manifestación en defensa do galego que terá lugar en Compostela o vindeiro domingo 17 ás 12:00, vai colocar entre o venres 15 e o sábado 16 na totalidade das comarcas do país así como en numerosas localidades mesas informativas co material que a nosa organización baixo o lema “Non deixes que esmaguen a nosa lingua” sacou a rúa para denunciar a intención do PP de derrogar moitas das medidas que camiñaban cara a normalización da nosa lingua. Así mesmo dende Galiza Nova tamén se quere poñer de relevo que ante os atques e mentiras aos que está sendo sometido o galego faise máis necesario ca nunca que a mocidade se implique activamente na defensa da lingua propia da nosa nación e acuda de xeito masivo a manifestación do 17 con saída ás 12:00 da Alameda de Santiago. Vai a ler máis para visualizar o texto do panfleto.

QUE NON ESMAGUEN A NOSA LINGUA!!

A día de hoxe na nosa nación, o galego, a nosa lingua propia, vive unha situación de desigualdade a nivel público e social, de perda de falantes xeración tras xeración e de discriminación das e dos galego-falantes cando queren exercer o seu dereito básico a poder desenvolver a súa vida intregamente e con naturalidade en galego.

Froito dos intentos de avanzo na normalización da nosa lingua que impulsou o BNG durante a súa participación do goberno da Xunta, determinados grupos sociais minoritarios, apoiados dende sectores do poder, teñen lanzado a idea, nos últimos meses, de que en Galiza se estaba a vivir unha situación de “imposición del gallego” que nada se corresponde coa realidade.

Onde están as películas en galego nas salas de cinema? Onde están os videoxogos en galego? Canta prensa diaria podemos ler en galego? Cantas emisoras de música para xente nova podemos escoitar onde as e os locutores falen galego? Porque non temos dereito a recibir un ensino en galego e a aprender a nosa lingua? A resposta a calquera destas preguntas mostra a situación real e evidencia que minten os que non recoñecen que é o galego o que vive unha situación de indefensión e marxinación.

Mais temos que denunciar tamén que o PP (que durante este tempo estivo dando cobertura a estes grupos antigalegos) pretenda a través do goberno da Xunta de Galiza retroceder na normalización do galego e eliminar as medidas que procuraban un avanzo nos usos da lingua, en concreto en ámbitos como o ensino. É por iso que as mozas e mozos galegos nos opoñemos a estes ataques contra o galego e defendemos o dereito que temos de recibir un ensino na lingua propia de Galiza. Así mesmo, apostamos pola posta en marcha de novas medidas para o avanzo da lingua galega, ademáis de no ámbito educativo, en sectores tan importantes como os servizos públicos, os medios de comunicación, o lecer e as novas tecnoloxías...e chamamos a toda a sociedade e, especialmente á mocidade, a mobilizarnos contra as agresións ao galego, porque non son máis que unha agresión cara a nosa nación, cara todas e todos os galegos e o que nos une. É por iso que necesitamos o teu compromiso para frealos e que non esmaguen a nosa lingua: defende con nós o idioma que nos une!

MANIFESTACIÓN 17 DE MAIO ÁS 12H NA ALAMEDA DE COMPOSTELA.

CENSURA EN TVE ANTE OS PITOS AO HINO ESPAÑOL

So na retransmisión feita por TV3, puido verse a gran pitada a El-Rei e ao Hino Español producido ao comezo da final disputada entre o Barcelona e o Athletic onte en Valencia.

No video vese o que realmente pasou. TVE negouse a emitilo para intentar impedir que se visualizase a maioría independentista no estado. TVE alude a un erro técnico e emitíu no descanso as imaxes do hino co son totalmente modificado e manipulado e varios planos cortos das poucas persoas no estadio que non silbaban.

Esto era algo que xa se vía vir, previamente Joan Laporta (presidente do Barcelona) dixo que era unha final entre algo mais que dous clubes, xa que representaban a dous países. A entrada do estadio foron repartidas miles de octavillas co lema “Catalonia is not spain”. Ademais a Plataforma Pro-seleccións catalanas repartiu 5.000 silbatos para usar durante o Hino e a chegada de El-Rei.

Non nos queda outra cousa que condenar a censura e manipulación de TVE (televisión que pagamos todos) e esixir responsabilidades aos responsabeis desta censura mais propia doutros tempos.

DEBATE SOBRE O ESTADO DA NACIÓN, PP E PSOE NON SE ACORDAN DE GALIZA

En días como o de hoxe, cos resultados actuais no Congreso (PP 11, PSOE 10, BNG 2), toda a xente que votou por unha forza dirixida dende Madrid tiña que reflexionar. Tras horas e horas de falar Zapatero e Rajoy, ningunha palabra sobre o noso país. Tivo que chegar Jorquera para que se falara de Galiza no Congreso.

O deputado galego, durante o seu escaso discurso (debido a que o único partido galego so ten 2 deputados) reclamou unha defensa do asteleiro de Fene e do sector lácteo na Unión Europea. ZP alagou a defensa destes sectores e dixo que volcará todos os seus esforzos no tema de Fene, pero non así no sector lácteo.

No relativo a infraestructuras e trala falsa promesa do ano 2012 como o da chegada o AVE ao noso país, Zapatero respostoulle a Jorquera que na próxima comparecencia de Pepiño Blanco no congreso dos deputados explicará todo o relativo a este tema.

Jorquera tamén lle preguntou pola defensa do galego, Zapatero respostou que respetaba o galego e o deputado galego contestoulle que aparte de respetalo tamén había que dar pasos na súa normalización. Jorquera preguntou pola capitanía de Burela e Zapatero recoñeceu que descoñecía o tema (é o que ten cando as decisións do noso país dependen de Madrid). Jorquera tamén reclamou que se poida ver gratuitamente as televisións portuguesas na Galiza igual que agora se ven as españolas.

No tema bancario Jorquera propuxo a creación dunha banca pública ao que Zapatero respondeu que prefería a banca privada (igual teñen que sacar o de socialistas do nome do seu partido). Jorquera propuxo un aumento considerabel dos impostos para os mais ricos ao que Zapatero negouse a contestar.

Sobre o financiamento autonómico puxo nun apreto a ZP que tivo que afirmar que antes do 15 de xuño presentarán a súa proposta (Esa que recordemos que ían ter feita o ano pasado e que segue en duras negociacións co PSC catalán para chegar a un acordo)

Por último Jorquera salientaba que moitas das medidas que propuxo Zapatero formaban partes das competencias do noso país.

Do resto do debate sanlientar a total falta de propostas do PP de Rajoy, cada vez mais dereitizado, que so propon reducir os dereitos dos traballadores, o despido libre e a reducción de impostos para os mais ricos. Resumindo, a crise que crearon os banqueiros e especuladores que a paguen os obreiros, que os ricos teñen que seguir co seu ritmo de vida.

Da intervención de propostas de Zapatero pouco que salientar, propostas vacías de contido e parches temporais a crise que non valen para o cambio do sistema productivo que el mesmo falou. Por poñer varios exemplos propuxo darlle un ordenador a cada alumno, esto cambia algo o sistema actual? Non sería mellor empezar a facelas cousas ben e comezar no campo da educación por retirar as clases de relixión, non dar nin un céntimo aos colexios privados, apostar unicamente por un ensino público de calidade e facer unha boa reforma estructural.

Xoves 14 folga por un ensino en galego

Na Galiza existe un conflito lingüístico: a substitución da nosa lingua propia polo español. Unha lingua allea foi imposta durante séculos polo poder político e económico e ainda hoxe conta con enormes privilexios legais e sociais, o que provoca un lento declive do uso galego que só é parcialmente freado polas iniciativas do movemento normalizador de base.

Na mocidade este feito é especialmente alarmante: por primeira vez na historia, a nosa xeración de mozas e mozos non temos como primeira lingua o galego.

O ensino é o principal axente desgaleguizador da xuventude. Unha lexislación de mínimos (o decreto 124/07) é sistematicamente incumprido coa complicidade da administración, o que provoca que miles de nenas e nenos galegofalantes abandonen a sua lingua ao remate do ensino obrigatorio e ao tempo impede que sectores xa españolizados adquiran un mínimo dominio do idioma do seu país.

Na Universidade, sen lexislación que ampare o galego, a situación é ainda pior, situándose o uso do galego nas aulas do ensino superior entre un ridículo 9% (UdC) e o 20% (USC) de media.

A imensa maioría dos ámbitos de lecer xuvenil están completamente españolizados. Cinema, música, videoxogos, programas informáticos… Nestes ámbitos a presenza do galego é ínfima, ante a indiferenza ou mesmo a hostilidade das administracións e dos medios de comunicación, tamén totalmente españolizados.

A pesar disto, o galego segue a ser a primeira lingua do país, grazas á vontade colectiva do noso pobo por manter vivo o seu principal sinal de identidade. Calquera situación de conflito lingüístico entre dúas ou mais línguas pode resolver-se coa desaparición da língua mais débil ou ben coa normalización desta. Apostamos por esta última alternativa, no camiño do monolingüismo social que nos traia a normalidade como pobo.

Aspiramos a unha Galiza na que toda a sociedade -e particularmente a mocidade- poda desenvolverse con plena normalidade no noso idioma. A nosa lingua nacional, e portanto a única que debe ser oficial, é o galego, e é partindo dela que debemos ver o mundo e coñecer outros idiomas e culturas.

GALIZA NOVA EXPLICARÁ A SÚA OPOSICIÓN AO PLAN BOLOÑA NA CAMPAÑA DAS EUROPEAS

Galiza Nova elaborou a súa proposta de programa xuvenil da organización frontista para as próximas eleccións ao Parlamento Europeo. Segundo Iria Aboi, secretaria xeral de Galiza Nova, “fixemos unha serie de propostas ao programa electoral do BNG que procuran buscar solucións aos problemas que a día de hoxe ten a mocidade”.

“Galiza Nova non vai aceptar que se siga degradando o noso sistema universitario a través dunha reforma como o plan Boloña que afonda na mercantilización, elitización e uniformización da universidade”, asegurou.

Para isto o nacionalismo defenderá “unha política universitaria baseada na consideración da universidade como un servizo público esencial e no dereito que temos como pobo a definir o noso sistema educativo en función das nosas condicións e necesidades”, en clara oposición ao actual modelo do Espazo Europeo de Educación Superior “que provoca situacións tan escandalosas como a do novo mestrado de educación secundaria, antigo CAP, cunha clara discriminación por criterios económicos ou por limitación de prazas cara aos estudantes que se queren presentar ás oposicións” .

"Non queda outra alternativa máis que defender a Europa dos pobos, social e democrática"Segundo Aboi, “ante estas eleccións non queda outra alternativa máis que defender a Europa dos pobos, social e democrática na que cremos en Galiza Nova e no BNG”.

A situación laboral da xente nova

Para Galiza Nova “é central garantir o dereito da mocidade galega a formarse e traballar e vivir na nosa terra” como un principio reitor para facer fronte ao fenómeno da emigración xuvenil, mudando a actual consideración positiva da mobilidade xeográfica na UE “que non deixa de ser emigración xuvenil encuberta”, segundo as mocidades nacionalistas.

Os eixos centrais do programa xuvenil do BNG estarán centrados segundo Aboi, “na situación laboral da xente nova, especialmente no actual contexto de crise económica onde as mozas e mozos vemos perigar o noso posto de traballo e sufrimos unha maior precariedade laboral”. Para Galiza Nova “é necesario a adopción de medidas concretas a favor do emprego digno e estábel cuns salarios xustos para a mocidade”, en oposición as políticas que se están a desenvolver a día de hoxe pola UE e polo goberno do Estado.

Feijoo comeza mentindo e os panfletos ultra-conservadores calados

Despois da campaña electoral mais suxa da historia do noso país, na que os panfletos ultra-conservadores, en mans da extrema-dereita española mais rancia, “La Voz de Galicia” e “La Región”, estiveron mentindo e emporcando a política, agora que teñen motivos para facelo están completamente calados.

Durante a campaña eleitoral e incluso no discurso de investidura a aposta mais forte do señor Feijoo era unha reducción de impostos as PEMEs e as familias con salarios baixos. Esta promesa foi a que lle fixo poder escalar en votos nas grandes cidades, onde a maior parte da poboación galega malvive cun mal salario explotado polo capital, e vían nesta reducción de impostos unha vía de saída a esta situación tan dificil.

Agora o señor Feijoo xa dixo que non ía haber reducción de impostos porque estamos en crise. E logo durante a campaña non o estabamos? En fin o mais vergonzoso de todo e que a maioría dos xornais galegos estean calados ante semexante aberración.

Galiza Nova Terras de Trives e Caldelas acudiu as manifestacións do 1 de Maio que houbo en todo o país

Máis de 20.000 traballadores e traballadoras mobilizáronse coa CIG no Primeiro de Maio

A Confederación Intersindical Galega mobilizou nas manifestacións convocadas nas sete cidades, na Mariña e en Ribeira a máis de 20.000 traballadores e traballadoras que baixo o lema “Polo Emprego, Dereitos e Prestacións Sociais” se sumaron ás reivindicacións realizadas pola central, fronte á continuidade da aposta polo modelo neoliberal feita polos goberno e a patronal e a prol dun modelo económico e social máis xusto e solidario. A manifestación máis numerosa foi a celebrada en Vigo, onde participaron preto de 12.000 persoas.

Un ano máis, a mobilización que máis persoas congregou volveu ser a da comarca de Vigo, onde nas últimas semana se viviron importantes conflitos laborais en varios sectores, que sumou unhas 12.000 persoas e que contou coa participación do Secretario Xeral da CIG.

Na súa intervención, Suso Seixo referiuse á que no 2008 a central apuntaba a dúas posíbeis vías de saída da crise: profundar no modelo neoliberal ou levar adiante reformas estruturais que abrisen camiño a un novo modelo económico e social. “A estas alturas xa temos constatado que o capital ten apostado pola primeira vía. Non se tomaron decisións que fagan pensar nun cambio de modelo económico e produtivo. A propia patronal lanza mensaxes pedindo abaratar o despedimento, novas formas de contratos temporais, conxelar os salarios ou reducir os impostos ás grandes fortunas. Medidas todas que profundizan no modelo neoliberal, para nós fracasado”, afirmou Seixo.

O secretario xeral da CIG lembrou as reunións dos “países ricos” que a pesar do rebumbio mediático non achegaron medidas nin para a regulación dos mercados financeiros nin o control dos paraísos fiscais. “Dende a CIG continuamos mantendo a necesidade dun cambio de modelo que pasaría por adoptar medidas na liña da nacionalización da banca e o sector enerxético, un sistema fiscal progresivo, a supresión dos paraísos fiscais, o apoio decidido aos sectores básicos da economía galega, máis investimento público e social, etc.”

Seixo subliñou que a central defende un modelo que ademais de garantir a produción real de riqueza garanta o reparto xusto da mesma, así como o acceso aos servizos básicos como a saúde, educación, vivenda...”Os cambios non van vir dados polas forzas políticas e económicas ás que lle foi moi ben co modelo neoliberal, os cambios teñen que ser conquistados”, sinalou.

Neste senso lembrou que a partir deste Primeiro de Maio vanse iniciar contactos coas demais organizacións sindicais na procura da posta en común de alternativas e das medidas de presión necesarias para acadalas. “Non descartamos convocar unha folga xeral se a situación o precisa”, advertiu Seixo.

A defensa do soberanía nacional da Galiza para poder levar adiante políticas que “permitan saír da crise, mais dende as necesidade do País e as clases traballadoras” e a solidariedade con todas as organizacións de clase que reivindican un cambio de modelo foron outros dos puntos mencionados por Seixo durante a súa intervención. A este respecto, tivo unha especial mención para a loita do pobo palestino ante a opresión e o xenocidio aos que están sendo sometidos polo estado de Israel.

Finalmente, Seixo rematou lanzando un chamamento á participación masiva na manifestación do 17 de Maio, co obxecto de demostrar “ao PP e aos poderes fácticos que tentan aniquilar o noso idioma, que hai amplos sectores da sociedade galega que non estamos dispostos a que se dificulta aínda máis o proceso de normalización lingüística”.

Na mobilización de Vigo tamén interveu o secretario comarcal da CIG de Vigo, Xerardo Abraldes, quen lembrou que “este é un primeiro de Maio especial, marcado pola grave crise económica, que castiga moi especialmente a nosa comarca, pola gran dependencia dun dos sectores máis afectados, o do automóbil, mais temos outros tamén sensibelmente castigados como o do téxtil, con continuas deslocalizacións e peches de empresa, ou a Construción, a pedra ou a madeira, que nos leva a 56.500 desempregados e desempregadas na comarca”.

Abraldes salientou que na actualidade “hai xa máis de 80.000 persoas sen cobertura social, das que un 25% están na nosa comarca”.

Diante desta grave situación, criticou a actitude da patronal, da banca así como “as insuficientes medidas das Administracións”, e insistiu na necesidade da “mobilización e a organización da clase traballadora” para mudar a actual situación e loitar por “unha nova orde social e económica”.

A Coruña reclama medidas urxentes para a comarca

A manifestación da CIG na cidade de A Coruña contou coa participación dunhas 3.500 persoas que baixo o lema da campaña deste Primeiro de Maio reclamaban medidas urxentes contra a imparábel destrución de postos de traballo. A mobilización partiu pouco despois das 12:00 horas da Praza de Vigo e tras percorrer as rúas da cidade rematou no Obelisco. Alí, o secretario comarcal da CIG de A Coruña, Paulo Carril, criticou duramente as medidas propostas pola patronal para saír da crise, unhas receitas, afirmou, que “teñen causado o empobrecemento da clase obreira e o recortes dos dereitos de todos os traballadores e traballadoras”.

Carril denunciou que as empresas están aproveitando a escusa da crise para “desfacerse dos traballadores/as de xeito barato e poder deslocalizar a produción para seguir aumentando os beneficios”. Nesta liña lembrou os casos de despedimentos masivos que se teñen rexistrado na comarca nos últimos meses, tais como Fadesa, Talleres Carral, Caramelo, Bunge Ibérica ou Ferroatlántica, ao tempo que arremeteu contra a ineficacia do goberno “que insiste nas mesmas medidas neoliberais de sempre, entregándolle á banca millóns de euros para tapar as súas débedas, pero sen tomar decisións no camiño de ir cara a un novo modelo e a unha mudanza estrutural que signifique un cambio económico e social real”.

O responsábel da CIG en A Coruña reivindicou a posta en marcha das medidas defendidas pola central, tais como unha fiscalidade progresiva, a creación dunha Banca Pública, ou a necesidade de incrementar do poder adquisitivo dos salarios para reactivar a economía. “Non aceptaremos que se pretenda, como sempre, que sexan os traballadores/as os que asuman as consecuencias desta crise”, afirmou.

“Exiximos medidas urxentes contra a crise na nosa comarca e neste momento de profunda crise económica as medidas propostas polo goberno do PP en Galiza significan unha volta atrás, resultan claramente españolizadoras, dirixidas a fomentar a economía especulativa, favorecedoras dos ERE e das grandes multinacionais. Son medidas de fomento da precariedade laboral e de recorte das proteccións sociais. Coñecendo a historia do Partido Popular e á súa negativa a apostar por esta comarca,, dicimos con toda franqueza que o que pode facer o PP no goberno da Xunta para nós non ten marxe de confianza”, afirmou Paulo Carril.

Ferrol lanza un chamamento para pasar á acción

Ás 12:00 horas daba comezo diante do edificio do sindicato a manifestación do Primeiro de Maio en Ferrol, na que participaron arredor de 1.500 traballadores e traballadoras. Xesús López Pintos, secretario comarcal, animou aos presentes a abandonar as lamentación e pasar “á acción. Basta de lamentacións, mensaxes e discursos, o que fai falta é pasar á acción”, arengou. Pintos informou que a partir deste 1 de Maio a central comarca vai iniciar contactos coas demais organizacións sindicais con vistas a buscar a unidade na actuación sindical “para frear dunha vez a sangría que se está rexistrando na destrución do emprego”.

Para pasar á acción, Pintos subliñou que a “CIG, como primeira forza sindical nesta comarca, ten que ser o motor das reivindicacións, mobilizar aos traballadores que están perdendo os seus dereitos e aos que non os teñen, e temos que tirar tamén dos demais sindicatos”.

O responsábel da CIG de Ferrol destacou que se están a producir unha verdadeira sangría no referente á destrución de emprego a través de regulacións de emprego encubertas “mediante contratos en fraude de lei ou con masivas rescisións dos traballadores e traballadoras contratas a través das empresas de traballo temporal”. Ao tempo referiuse as empresas que se están apuntando ás cláusulas de descolgue salarial escusándose na actual situación de crise.

Para Pintos non se pode continuar pola liña que pretenden as empresas de “precarizar as condicións de traballo aínda máis aproveitando a difícil situación económica que padece moita xente. Cada vez hai máis parados e parados e chegará un momento no que as empresas imporán sen impedimentos as condicións máis beneficiosas para elas”. Nesta liña, Pintos lembrou aos traballadores/as que nestes intres non cobran ningún tipo de prestación social “e vense condenados á entrar na economía somerxida. Fronte e esta situación, advertiu,“hai que exixir aos gobernos solucións, pero as solucións que nós propomos. Hai que cambiar dunha vez o modelo económico e social. Temos que presionar para que apliquen políticas sociais e se instaure xa o salario de inserción social. Estamos obrigados a denunciar todo isto e a facer que a crise a pague o capital”.

Compostela, dependencia do sector turístico

A Praza Roxa foi o punto de partida da mobilización convocada pola CIG de Compostela, cuxo secretario comarcal, Anxo Noceda quixo lembrar ao remate da mesma ás orixes da conmemoración do Primeiro de Maio. Noceda arremeteu contra as medidas tomadas polo goberno contra a crise e as pretensión da patronal de minguar os dereitos da clase traballadora.

“Diante desta situación compre lembrar que a actual crise provocárona a Banca e o Gran Capital coa súa cobiza e a súa aposta por unha economía especulativa, foi a súa aposta polo capitalismo, polo neoliberalismo, a que lles reportou durante anos inxentes beneficios á vez que os conduciu e nos arrastrou á actual situación, é por iso que non estamos dispostos nin a pagar as súas débedas cos nosos cartos, nin a sufrir novas contrarreformas laborais, mentres que eles, a Banca e o gran Capital, seguen a encher os seus petos a vez que nos condenan aos/ás traballadores/as ao desemprego”, afirmou.

O responsábel da CIG en Compostela aseverou que “é hora de cambiar esta situación. É hora de denunciar que o seu sistema capitalista non funciona nin nos serve. É hora de demandar, de loitar por outro modelo socioeconómico máis xusto e sustentábel”. Neste senso reivindicou “o desenvolvemento de toda a negociación colectiva na Galiza, a mellora do poder adquisitivo dos salarios, a supresión das subvencións á contratación e a garantía duns servizos públicos dignos”.

Na súa intervención, Noceda fixo un repaso pola situación socioeconómica da comarca así como polos conflitos máis relevantes nos que estivo presente a central nos últimos meses, denunciando “a alta dependencia da base económica de Compostela, e de boa parte da Comarca, do Sector Turístico, sector que é dos primeiros en resentirse nas situacións de crise, sendo polo tanto preciso levar a cabo medidas conducentes a unha maior diversificación do noso tecido económico, reiterando, a necesidade dun maior desenvolvemento do sector industrial así como da dotación de mellores e novas infraestruturas”.

Ourense, “en crise permanente”

Pola súa banda, na cidade de Ourense denunciouse tamén con esta manifestación do 1 de maio as consecuencias da crise nesta provincia, que como sinalou o secretario comarcal da CIG de Ourense, Etelvino Blanco, "é unha provincia en crise permanente pola situación xeral que vivimos, xa que é unha zona cuns niveis moi baixos de emprego, unha zona marxinal da economía galega, cun alto nivel de emigración, cos salarios e pensións máis baixos de todo o noso país, así como conta con rendas moi baixas".

O secretario comarcal destacou a importante participación acadada este Primeiro de Maio, pois a manifestación da CIG “xuntou a máis persoas que a mobilización de UGT e CCOO” e “é unhas das protestas máis numerosas rexistradas nos últimos anos na cidade”, xa que se contou coa presenza de 2.000 persoas.

Blanco criticou "a falta de industrialización, que fai que nunha crise desta profundidade poda ser máis dramática para o futuro laboral da xente de Ourense, porque é máis difícil para nós saír desta situación".

O secretario comarcal da CIG de Ourense lembrou que hai en Ourense xa case 25.000 parados e parados inscritos na oficina de emprego, o que supón un aumento de máis de 4.000 persoas desde o 1º de maio do ano pasado, o que supón unha "cifra marca de desempregados e desempregadas".

Tamén indicou que "hai 14 ERE's presentados nos últimos catro meses, con máis de 500 traballadores afectados, e cun perigo importante da viabilidade e futuro para empresas nesta situación como Mecanizados Rodríguez, Hispamoldes, Araújo ou outras da construción, onde ademais está a haber un peche masivo de empresas pequenas".

Así mesmo, o secretario comarcal da CIG de Ourense fixo unha mención ás empresas en conflito desta comarca como a Vidreira do Atlántico, Mecanizados Rodríguez e Ataúdes Chao, "que contan con todo o apoio e recoñecemento da central sindical nas súas importantes loitas".

Por último, Etelvino Blanco incidiu no que van ser as políticas da nova administración galega, xa que "en Ourense sabemos de sobra o que é a política do PP para con esta provincia, que vai ser unha política neoliberal, que favorece ao sector empresarial e que sempre tenta facer perder máis dereitos aos traballadores e traballadoras, e que sempre discriminou máis a esta zona do noso país porque non obteñen tanto rédito electoral como doutras zonas máis industrializadas". Blanco criticou, finalmente, que "unha das primeiras medidas deste goberno vaia ser contra o símbolo máis importante da nosa identidade, que é o noso idioma".

A Mariña rexistra 1 de cada 3 novos parados da provincia

A comarca de A Mariña trasladou este ano a manifestación do Día Internacional da Clase Obreira até a Praza do Conde Fontao, Foz, onde se deron cita unhas 100 persoas. O secretario comarcal, Xorxe Caldeiro, criticou o modelo neoliberal que nos ten levado a grave situación de crise que padece a clase traballadora e referiuse aos datos de desemprego en A Mariña, que rexistra 1 de cada 3 novos/as parados/as da provincia de Lugo.

“Para poder superar esta crise é imprescindible ter datos reais; pero non necesariamente os datos que nos subministra o paro rexistrado ou a EPA son os mais fiábeis. Todos podemos ler nas estatísticas que na nosa comarca pasamos nun ano de 2881 desempregados rexistrados a 4010 o que supón un incremento do 40%. Pero sabemos que a realidade é máis crúa”.

Caldeiro tamén fixo un chamamento á acción sindical, destacando que fronte a actual situación é “fundamental ter os pes no chan, coñecer a realidade...pero non para asustarnos, senón como primeiro paso para poder cambiala. O seguinte paso ten que ser a loita, a mobilización, a defensa dos dereitos que temos e a conquista dun novo sistema máis xusto e solidario”. Nesta liña indicou “non descartamos ningunha medida de presión, e traballar por unha unidade sindical real si os outros sindicatos están dispostos a entrar nesa batalla que nos xa iniciamos hai un ano contra o neoliberalismo”.

No eido do político, o responsábel da CIG de A Mariña exixiu medidas urxentes contra a crise. “Basta de xestos, de boas palabras, os gobernos teñen que tomar medidas e que estas vaian na liña de defender os servizos públicos e os sistemas de protección social, da creación dunha banca pública que apoie realmente o sistema produtivo e ás familias, cunha fiscalidade realmente progresiva, inversión en infraestruturas, medio ambiente e investigación. Desgraciadamente o programa económico que nos anunciou na campaña electoral o actual goberno galego vai no sentido oposto ás nosas reivindicacións”.

A CIG de Lugo advirte das consecuencias do medo entre a clase traballadora

Xosé Ferreiro, secretario comarcal da CIG de Lugo, advertiu a importancia de mobilizarse neste Primeiro de Maio, pois “ que estamos nunha etapa transcendental para o movemento obreiro e que ese ano é o máis importante”. “Estamos probabelmente ante unha crise que pode cambiar a nosa forma de vida e polo tanto non podemos ser alleos a ela. Temos a obriga de analizala en profundidade e de sacar conclusións para que eses cambios futuros, que de seguro se van dar, sexan dirixidos cara os intereses da Clase Traballadora”, apuntou.

Ferreiro subliñou a dramática situación que atravesa o agro “o sector refuxio tradicional da economía da provincia”, onde “ a masacre dos sectores agrícolas en xeral e do sector lácteo en particular está a levar a ruína a milleiros de familias que, de seguir así, veranse obrigadas a subsistir exclusivamente a base do autoconsumo, ao igual que acontecía fai 50 anos”.

O responsábel de CIG de Lugo advertiu das consecuencias de atoparnos “nunha situación de paro galopante, de conxelación salarial e, sobre todo, de falta de saídas económicas, a instauración do medo entre a Clase Traballadora é un dos problemas máis graves aos que nos enfrontamos. Nesta situación existe a tendencia a que os traballadores e traballadoras acepten calquera medida ante a ameaza de quedarse sen emprego”.

Contra esta situación Ferreiro destacou a importancia de actuar “colectivizando os conflitos e levando a cabo unha ideoloxización da clase traballadora”, como pasos precisos para poder pór en marcha as medidas propostas pola central.

O secretario de CIG-Lugo tamén se referiu aos ataques lanzados dende os sectores máis españolistas e reaccionarios cuxo único obxectivo é eliminar o uso do noso idioma. Por esta razón, animou aos presentes a participar masivamente na manifestación do vindeiro 17 de Maio en Compostela.

Pontevedra, conflitos abertos en varias frontes

Tamén foron moitas as persoas que se achegaron participar á mobilización da CIG en Pontevedra, que partía desde a Praza da Ferreiria. Rafa Iglesias. O secretario comarcal da CIG de Pontevedra, Rafael Iglesias, na súa intervención final explicou cal é a situación desta comarca na que "temos ERE's en empresas importantes como Treves, Maderas del Atlántico, Galfrio", ademais de incidir en conflitos abertos como a negociación colectiva do convenio do Metal da provincia de Pontevedra, que na próxima semana ten convocadas dúas xornadas de folga.

Fronte a este contexto de crise, peche de empresas e despedimentos na comarca de Pontevedra, Iglesias criticou a ausencia de medidas do goberno español e da Administración Autonómica, asi como apuntou que "desde a CIG temos alternativas, precisamos medidas reais, polas que loitaremos con todas as accións de presións que sexan necesarias, como a convocatoria dunha folga xeral".